به گزارش مشرق، "رأی الیوم" در یادداشتی پیرامون حملات استانبول و جاکارتا نوشت: با گذشت حدود 48 ساعت از حمله انتحاری که توسط یک شهروند سوری در منطقه تاریخی سلطان احمد در مرکز استانبول که در آن دست کم 10 گردشگر آلمانی کشته و 15 نفر دیگر مجروح شدند؛ یک هسته 5 نفری وابسته به داعش در جاکارتا پایتخت اندونزی عملیات تروریستی دیگری انجام دادند.
نکته جالب توجه اینجاست که بعد از وقوع حمله جاکارتا داعش بلافاصله مسؤولیت آن را به عهده گرفت، اما هیچ بیانیه ای درباره حمله انتحاری استانبول صادر نکرد همچنان که مسؤولیت حمله تروریستی چند ماه پیش در ایستگاه مترو آنکارا و در میان معترضان حزب دمکراتیک خلق های ترکیه - مخالف دولت – را هم به عهده نگرفت.
با دقت بیشتر می بینیم که داعش هیچ گاه مسؤولیت هیچ حمله ای را در داخل خاک ترکیه به عهده نگرفته، هرچند احمد داوود اوغلو، نخست وزیر و سخنگوی دولت ترکیه این گروه تروریستی را به دست داشتن در همه این حملات متهم کرده است.
تفسیر این پدیده دشوار است. اگر مجری واقعی این حملات داعش نیست، پس چه کسی می تواند باشد؟ و اگر حزب کارگران کردستان که در حال جنگ با حکومت ترکیه است عامل این حملات بوده چرا مقامات ترکیه انگشت اتهام را به سوی این حزب نمی برند؟!
موضوع حیرت آور است، اما بیانیۀ امروز اوغلو مبنی بر این که توپخانه های ترکیه 500 هدف متعلق به داعش را در عراق و سوریه مورد اصابت قرار داده و حدود 200 تن از عناصر آن را به هلاکت رسانده، نشان می دهد که صلح و آشتی بین دو طرف از بین رفته و ترکیه با قدرت وارد ائتلاف به رهبری آمریکا شده و قصد نابودی داعش را دارد.
اگر این حملۀ موشکی و از پا در آمدن 200 تن از عناصر داعش درست باشد، انتظار می رود که این گروه تروریستی سکوت خود را بشکند و برای انتقام عناصر خود علیه ترکیه اعلام جنگ کند. البته ممکن است بیانیه اوغلو چندان واقعی نباشد، یا داعش بخواهد از طریق تحریک یکی از هسته های خفتۀ خود در ترکیه و با حمله ای بزرگ تر از حمله منطقه گردشگری سلطان احمد به طور عملی به این حملات پاسخ دهد.
این دو حملۀ داعش در ترکیه و اندونزی و هم زمانی آنها با حمله دیگری در منطقه نفتی شرق لیبی و سیطره آن بر روستایی در تکریت، همگی نشان می دهد که داعش علی رغم ادعای دشمنان خود که می گویند این گروه بعد از شکست های میدانی در رمادی و کوه سنجار ضعیف شده، هنوز قدرتمند است.
مشخص است که سرکردۀ داعش از راهبرد جدیدی استفاده می کند و آن اولویت دادن به گسترش سطح نفوذ تروریسم و انجام حملات خونبار در سایر کشورهای عربی و اسلامی است. و هم زمان راهبرد خود در تحکیم موقعیت در اراضی تحت سیطره در عراق و سوریه را هم دنبال می کند.
حمله جاکارتا مانند حملات اخیر پاریس انجام شد یعنی کسانی که از اندونزی به سوریه و عراق رفته بودند، آن را اجرا کردند. این هشدار بزرگی برای اندونزی به شمار می آید زیرا 700 اندونزیایی کشورشان را به مقصد سوریه و عراق برای پیوستن به تروریست ها ترک کرده اند و اینک از مهارت نظامی برخوردارند.
در سایه این حملات و تشدید آن می توان گفت که شکست دادن داعش و از بین بردن آن به زمانی بسیار بیشتر از آن که دشمنان بی شمار این گروه پیش بینی می کنند نیاز دارد.
نکته جالب توجه اینجاست که بعد از وقوع حمله جاکارتا داعش بلافاصله مسؤولیت آن را به عهده گرفت، اما هیچ بیانیه ای درباره حمله انتحاری استانبول صادر نکرد همچنان که مسؤولیت حمله تروریستی چند ماه پیش در ایستگاه مترو آنکارا و در میان معترضان حزب دمکراتیک خلق های ترکیه - مخالف دولت – را هم به عهده نگرفت.
با دقت بیشتر می بینیم که داعش هیچ گاه مسؤولیت هیچ حمله ای را در داخل خاک ترکیه به عهده نگرفته، هرچند احمد داوود اوغلو، نخست وزیر و سخنگوی دولت ترکیه این گروه تروریستی را به دست داشتن در همه این حملات متهم کرده است.
تفسیر این پدیده دشوار است. اگر مجری واقعی این حملات داعش نیست، پس چه کسی می تواند باشد؟ و اگر حزب کارگران کردستان که در حال جنگ با حکومت ترکیه است عامل این حملات بوده چرا مقامات ترکیه انگشت اتهام را به سوی این حزب نمی برند؟!
موضوع حیرت آور است، اما بیانیۀ امروز اوغلو مبنی بر این که توپخانه های ترکیه 500 هدف متعلق به داعش را در عراق و سوریه مورد اصابت قرار داده و حدود 200 تن از عناصر آن را به هلاکت رسانده، نشان می دهد که صلح و آشتی بین دو طرف از بین رفته و ترکیه با قدرت وارد ائتلاف به رهبری آمریکا شده و قصد نابودی داعش را دارد.
اگر این حملۀ موشکی و از پا در آمدن 200 تن از عناصر داعش درست باشد، انتظار می رود که این گروه تروریستی سکوت خود را بشکند و برای انتقام عناصر خود علیه ترکیه اعلام جنگ کند. البته ممکن است بیانیه اوغلو چندان واقعی نباشد، یا داعش بخواهد از طریق تحریک یکی از هسته های خفتۀ خود در ترکیه و با حمله ای بزرگ تر از حمله منطقه گردشگری سلطان احمد به طور عملی به این حملات پاسخ دهد.
این دو حملۀ داعش در ترکیه و اندونزی و هم زمانی آنها با حمله دیگری در منطقه نفتی شرق لیبی و سیطره آن بر روستایی در تکریت، همگی نشان می دهد که داعش علی رغم ادعای دشمنان خود که می گویند این گروه بعد از شکست های میدانی در رمادی و کوه سنجار ضعیف شده، هنوز قدرتمند است.
مشخص است که سرکردۀ داعش از راهبرد جدیدی استفاده می کند و آن اولویت دادن به گسترش سطح نفوذ تروریسم و انجام حملات خونبار در سایر کشورهای عربی و اسلامی است. و هم زمان راهبرد خود در تحکیم موقعیت در اراضی تحت سیطره در عراق و سوریه را هم دنبال می کند.
حمله جاکارتا مانند حملات اخیر پاریس انجام شد یعنی کسانی که از اندونزی به سوریه و عراق رفته بودند، آن را اجرا کردند. این هشدار بزرگی برای اندونزی به شمار می آید زیرا 700 اندونزیایی کشورشان را به مقصد سوریه و عراق برای پیوستن به تروریست ها ترک کرده اند و اینک از مهارت نظامی برخوردارند.
در سایه این حملات و تشدید آن می توان گفت که شکست دادن داعش و از بین بردن آن به زمانی بسیار بیشتر از آن که دشمنان بی شمار این گروه پیش بینی می کنند نیاز دارد.
